De ideale garage voor mijn Trabant

Het was laat in september 1965 rond etenstijd dat Janus van Wijk mijn buurman nog een mandje gras ging maaien bij mij in de buurt. Onder het maaien rook hij een geur die hij niet anders kon toe schrijven dan aan gebakken spek. Het water stond in zijn mond en met zijn mandje vol gras ging hij even bij mij kijken, want hij liep al langer rond met een vraag.

Bij Gerard aangekomen, de keuken deur stond open, riep hij ‘Goei volk’, deed zijn klompen uit en stiefelde naar binnen. Terwijl hij naar de keuken liep wist hij waar de geur vandaan kwam, ze zaten juist te eten. ‘Dag Janus,’ zei Gerard,  ‘je komt juist op tijd als je wilt kan je mee aanschuiven!’ Nou dat is niet tegen een dove gezegd! ‘Als ik je niet ontrief doe ik het want dit is nu juist mijne kost.’ Gezeten aan tafel deed hij zich goed aan een paar stukjes gebakken spek en twee sneetjes brood, in brokjes gesneden, die hij sopte in het vet. Hij liet het zich goed smaken en nadat hij zijn kin had afgeveegd zei hij: ‘Maar om hier de zaak mee op te eten, nee daar kom ik eigenlijk niet voor. Des iets heel anders. Gerard het irriteert mij dat je die wagen die je pas gekocht hebt dag en nacht buiten laat staan!’ ‘Ja Janus dat heb je goed gezien en omdat ik geen andere middelen heb om binnen te zetten staat hij buiten, ik kan hem slecht in de bijkeuken zetten.’

‘Gerard dan heb ik de oplossing, voor jouw huis staat mijn stalletje, ik maak hem gedeeltelijk leeg, haal het middelste gebont eruit en maak van het hout een garagedeur. En de zaak is op gelost! Wat denk je hier van?’ ‘Geen slecht idee Janus, maar hoe kom ik dan bij mijn garage?’ ‘Heel eenvoudig via mijnen hof, maar dat moet je het zelf maar hard maken en dat was nou juist voor mij geen probleem, dan was ik mijne puin van mijn bouw ook weer kwijt. Maar Gerard denk maar niet dat hij de volgende week al klaar is, want ik moet ook nog een dag met mijn dochter naar de stad want mijn sokkenhouders zijn versleten en nu moet ik mijn sokken aan mijn lange boks met spelden vastmaken, want anders kruipt er het ongedierte in, in de bossen en dan koop ik gelijk een nieuwe pet dat ik er met de feestdagen weer gesmukt op sta!’

De varkenskooi, het geitenhok en de meeste konijnenkooien werden afgebroken en er was nu ruimte in overvloed. Twee buurjongetjes kwamen kijken en hielpen Janus mee met sjouwen. Janus was een kindervriend. Wel moest ik de garagedeur zoveel mogelijk dicht houden, want de ruimte moest ik delen met enkele kooien konijnen en de kippen die er nog waren. Maar de kippen waren het probleem niet, die liepen overdag toch buiten en konden naar binnen als ze wilden door het luikje.

We waren samen de beste vrienden en de kippen profiteerden in de avond, als ze gingen roesten op het warme

dak van mijne bolide. In ruil voor mijn onderdak moest ik ‘s morgens wel wat stront krabben, maar altijd beter dan ijs krabben en een motor die slecht snel start!

Mijn Trabant was rondom van kunststof gemaakt en had een tweecilinder tweetakt motortje dat wel iets kon hebben. In de reclame stond Antoon Geesink in die tijd boven op het dak om te laten zien hoe sterk hij was.

In de winters of met slecht weer reden de twee buren met mij mee naar de kerk. Goed dat het maar een eindje was, want ruim bemeten was mijn autootje niet. We hadden wel bekijks bij het uitstappen! Hij had maar twee deuren en dat was behelpen met trekken en duwen! Maar het ene plezier is het andere waard.